هپاتیت یک التهاب در سلول‌های کبد است که ممکن است ناشی از عوامل مختلفی مانند عفونت ویروسی، مصرف الکل، داروها یا بیماری‌های اتوایمیون باشد. این بیماری می‌تواند به صورت حاد یا مزمن باشد و باعث آسیب به کبد می‌شود.
هپاتیت ابتدا در سال ۱۸۸۵ توسط دو پزشک آلمانی به نام‌های Lurman و Adolph Kretz از طریق مطالعه‌ی نمونه‌های بافت کبد از بیمارانی که از التهاب کبد رنج می‌برد، شناسایی شد.
این بیماری به تدریج مورد بررسی‌های بیشتری قرار گرفت و انواع مختلفی از آن شناسایی شد.
علائم هپاتیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
خستگی و ضعف عمومی
تب
احساس نفخ و درد در ناحیه معده
اشکال در هضم و سوء هاضمه
تغییر رنگ ادرار به زرد یا تیره
تغییر رنگ پوست و چشم‌ها به زرد (یرقان)
افزایش سایز کبد و درد در ناحیه آن
علائم عصبی مانند اختلال در خواب، اضطراب و تغییرات در وضوح ذهن
افزایش سایز طحال
خونریزی زیر پوستی
به هر حال، برخی از افراد ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند ولی با تست‌های خونی ممکن است نشانه‌های هپاتیت در آنها مشاهده شود. در صورتی که فکر می‌کنید ممکن است به هپاتیت مبتلا باشید، بهتر است که به پزشک خود مراجعه کنید.
انواع اصلی هپاتیت شامل هپاتیت ویروسی A، B، C، D و E می‌شود. هر یک از این انواع هپاتیت توسط ویروس‌های مختلفی ایجاد می‌شوند و دارای ویژگی‌ها و روش‌های انتقال متفاوتی هستند. در ادامه، به اختصار هر یک از این انواع هپاتیت می‌پردازیم:
هپاتیت ویروسی A: این نوع هپاتیت توسط ویروس هپاتیت A (HAV) ایجاد می‌شود. انتقال این ویروس از طریق مصرف آب و غذاهای آلوده یا تماس مستقیم با فرد آلوده اتفاق می‌افتد. عوارض آن معمولاً خفیف تا متوسط هستند و در اکثر موارد بهبودی کامل اتفاق می‌افتد.
هپاتیت ویروسی B: این نوع هپاتیت توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. انتقال این ویروس از طریق خون، مواد بدنی و مایعات بدنی اتفاق می‌افتد. هپاتیت B ممکن است به صورت حاد یا مزمن باشد و موجب عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد شود.
هپاتیت ویروسی C: این نوع هپاتیت توسط ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می‌شود. انتقال این ویروس نیز از طریق خون، مواد بدنی و مایعات بدنی اتفاق می‌افتد. بیشتر موارد هپاتیت C به صورت مزمن است و ممکن است به سیروز و سرطان کبد منجر شود.
هپاتیت ویروسی D: این نوع هپاتیت توسط ویروس هپاتیت D (HDV) ایجاد می‌شود. این ویروس تنها در حضور ویروس هپاتیت B توانایی عفونت ایجاد می‌کند و ممکن است عوارض شدیدی ایجاد کند.
هپاتیت ویروسی E: این نوع هپاتیت توسط ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می‌شود و معمولاً از طریق مصرف آب و غذای آلوده منتقل می‌شود. بیشتر موارد هپاتیت E در مناطق با شرایط بهداشتی نامناسب رخ می‌دهد و در اکثر موارد بهبودی کامل اتفاق می‌افتد.
این انواع هپاتیت اصلی هستند، اما توجه داشته باشید که هنوز هپاتیت‌های دیگری نیز وجود دارند که ممکن است توسط عوامل مختلفی ایجاد شوند.
مصرف برخی از داروها می‌تواند برای افراد مبتلا به هپاتیت مضر باشد، زیرا ممکن است بر روی کبد تأثیر منفی بگذارند. برخی از داروهایی که برای افراد مبتلا به هپاتیت مضر هستند عبارتند از:
پاراستامول (آسپرین، تایلنول و ...)
آنتی‌بیوتیک‌های خاص مانند کلرامفنیکل
داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن
داروهای ضد اشتها
داروهای ضد اضطراب و خواب‌آلودگی
داروهای ضد افسردگی
به هر حال، هرگونه تصمیم در مورد مصرف داروها باید توسط پزشک معالج گرفته شود. اگر شما یا کسی که می‌شناسید مبتلا به هپاتیت هستید و نیاز به مصرف دارو دارید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا از امکان مضر بودن داروها بر روی کبدتان اطمینان حاصل کنید.
بیماری هپاتیت به دلیل عوامل مختلفی از جمله ویروسی، عوامل شیمیایی یا بیماری‌های اتوایمیون، می‌تواند متنوع باشد. درمان هپاتیت بستگی به نوع بیماری و شدت آن دارد. در ادامه روش‌های درمان برای هر یک از انواع هپاتیت آورده شده است:
هپاتیت ویروسی:
هپاتیت ویروسی A: درمان شامل استراحت، مصرف مایعات و واکسیناسیون است.
هپاتیت ویروسی B و C: درمان شامل داروهای ضد ویروسی مانند اینترفرون و ریباویرین برای هپاتیت B و داروهای ضد ویروسی مانند داکلاتاسویر و سوفوسبوویر برای هپاتیت C است.
هپاتیت دارویی یا شیمیایی:
درمان شامل قطع داروهای مسبب، استراحت و پشتیبانی از کبد است.
هپاتیت اتوایمیون:
درمان شامل داروهای ضد التهاب مانند استروئیدها و داروهای تنظیم‌کننده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین است.
همچنین، برای پیشگیری از انتقال هپاتیت ویروسی، واکسیناسیون برای هپاتیت A و B بسیار مهم است. همچنین، از انتقال هپاتیت C می‌توان با اجتناب از استفاده اشتراکی ابزارهای تزریقی و انجام آزمون‌های خونی برای افراد با ریسک بالا جلوگیری کرد.
به هر حال، قبل از انجام هر گونه درمان یا واکسیناسیون، توصیه می‌شود که با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین راه حل برای شرایط خاص شما را مشخص کند.
بیماری هپاتیت عمدتاً کبد را درگیر می‌کند. کبد یک عضو بسیار مهم در بدن است که وظیفه تصفیه خون، تولید صفرا و انباشتن مواد مغذی را بر عهده دارد.
وقتی کبد تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند ویروس‌ها، مواد شیمیایی یا اتوایمیونیته ناصحیح قرار می‌گیرد، ممکن است به طور قابل توجهی آسیب ببیند. این آسیب می‌تواند منجر به التهاب و تخریب سلول‌های کبدی شود که به عنوان هپاتیت شناخته می‌شود.
بسته به نوع هپاتیت (مانند هپاتیت ویروسی A، B، C و غیره)، عوامل مختلفی از جمله ویروس‌ها، مواد شیمیایی یا اتوایمیونیته ناصحیح می‌توانند باعث آسیب کبد شوند.
این آسیب می‌تواند از نوع التهابی یا غیر التهابی باشد و در صورت عدم درمان، می‌تواند به تشکیل نسج‌های جدید و تغییرات نارسایی کبدی منجر شود.
بنابراین، هپاتیت عمدتاً کبد را درگیر می‌کند و می‌تواند به عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد منجر شود. از این رو، تشخیص زودرس و درمان مناسب این بیماری بسیار حیاتی است.
بله، بیماری هپاتیت در بسیاری از موارد قابل درمان است. اما نوع درمان به ویروس موجب بیماری، شدت عفونت، وضعیت سلامت عمومی بیمار و دیگر عوامل بستگی دارد. در ادامه به مواردی از درمان هپاتیت می‌پردازیم:
هپاتیت ویروسی A: درمان این نوع هپاتیت معمولاً از طریق استراحت، مصرف مایعات، و ازمایش‌های پزشکی برای ارزیابی وضعیت کبد صورت می‌گیرد. در بسیاری از موارد، بیماری بهبود می‌یابد بدون نیاز به درمان دارویی خاص.
هپاتیت ویروسی B: برای درمان هپاتیت B، داروهای ضد ویروسی مانند اینترفرون و لامیوودین معمولاً استفاده می‌شود. همچنین واکسیناسیون برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری نیز توصیه می‌شود.
هپاتیت ویروسی C: درمان هپاتیت C معمولاً شامل داروهای ضد ویروسی مانند سوفوسبوویر و داکلاتاسویر است. در بعضی از موارد، این داروها به همراه اینترفرون نیز استفاده می‌شوند.
هپاتیت ویروسی D: برای درمان هپاتیت D، استفاده از اینترفرون ممکن است موثر باشد. همچنین در برخی موارد، داروهای ضد ویروسی برای هپاتیت B نیز به کار می‌رود.
هپاتیت ویروسی E: در اکثر موارد، هپاتیت E بهبودی کامل می‌یابد بدون نیاز به درمان دارویی خاص. اما در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی و مصرف مایعات داشته باشید.
درمان هپاتیت می‌تواند موثر باشد، اما مهم است که به راهنمایی پزشکی توجه کنید و داروها را به دقت مصرف کنید. همچنین، واکسیناسیون برای پیشگیری از هپاتیت نوع B و C نیز بسیار موثر است.
